Huzurevinde Babalar Günü

Herkesin ailesi ile unutulmaz özel anları vardır. Bu özel anılar çevremizle bazen paylaşılır bazen daha paylaşamadan unutulur gibi oluruz. Ama hepsi de bizde önemli yerler edinmişlerdir.
Hafıza alanının oluşmadığını zannettiğimiz o ilk yaşlar kendimiz hakkında en çok karar verdiğimiz, duygusal ve entelektüel zekâmızı oluşturduğumuz yaşlardır. İlk 7 yaşın önemini bilim bugün tartışmaktan çok kabul eder durumda.

Yaşamımızın ilk yıllarındaki korunmaya muhtaç olduğumuz zamanlarda, bizi koruma ve kollama görevini üstlenen babalarımız, bizleri sağlıklı bireyler haline getirmek için ellerinden geleni yaparlar. Dünyaya gelmiş her kuşak bir sonraki kuşağı büyütür ve bir sonraki de aynı şekilde çocuğunu yaşatır ve büyütür. Babalar bu döngünün koruyucuları, öğretmenleri ve kahramanlarıdır.
Özellikle bizim toplumumuzda büyümeye başlayan çocuk ergenlik dönemiyle beraber babayla oyun oynama gibi samimi etkinlikleri bir yana bırakarak, babadan çekinerek yaşamaya başlar. Ondan bir şeyleri gizleyerek yaşamaya başlasa da çocuklar içten içe en çok babasının onu anlamasını ister. “En son babalar duyar” gerçeği babalar için sonradan edinilen üzücü bir gerçekken, çocukluğumuzun ilk yıllarında her şeyi ilk babaların duyduğunu unuturuz.

İlk babalar duydu ve ilk babalar gördü en çok neye ihtiyacımız varsa ilk babalar koştu. En çok sevenlerden biriydi ve ne kadar çok bildiyse o kadar çok öğretti. Hiç esirgemedi, hiç kıskanmadı, hep en iyisine laik olduğumuzu düşündü ve en iyisinin olması için ne gerekirse yaptı.
Babalarımızın bizi anlamayacağını düşünen her yeni kuşak ondan daha az şey öğrenerek yaşamayı göze almış oldu. Her yeni kuşak babalarının geçtiği yollardan geçerken en az babaları kadar oyalanmış ve yolda öğrenmek durumunda kalmıştır.
Bazı babalar çocukları yönünden şanslı olmuştur; onlar çocuklarıyla daha iyi iletişim kurabilen, aralarından su sızmayan bir ilişki içerisinde büyüdüler. Onlar ben çocuğuma babamla olan anlaşmazlıklarımı çekingenliğimi yansıtmayacağım demeden ben çocuğuma babamla aramda olan iletişim gibi yaklaşacağım diyebildiler.
Babaların toplumumuzdaki yanlış yönlendirmelerle oluşmuş sert imajı onlarla kurulabilecek bağı geciktirmiştir. Onların bilgeliklerinden yararlanma yaşının yedi yaş öncesi ve sonrası şeklinde devam etmesi ve hiç bitmemesi gerekir. Onlar bizlerin ilk bekçileri ve onlar bize sahip çıkarken gizlenmek zorunda kalmamalılar.

Bir babanın gölgesi gibi manevi bir konumda olmasa da Özel İda Huzurevi ve Yaşlı Bakım Merkezi ihtiyaç sahibi sakinlerine bir nevi hem annelik hem babalık yapmaktadır. Anne gibi şefkat, baba gibi merhamet ve tıbbi hizmetlerimizle ileri yaşın ihtiyaçlarını karşılar. Bir baba çocuğunu nasıl kolluyorsa bizde yaşlılarımızı bu titizlikle koruyup kollar, ihtiyaçlarını karşılarız. Yaşlı bakımının ihtiyaçlarını içtenlikle yapıyor olmak sakinlerimizin gözünde bizi bazen baba bazen anne yerine geçiriyor. Onların ihtiyaçlarının karşılandığındaki sözlü ya da sözsüz mutlulukları huzurevi kelimesinin altını dolduruyor. İzmir’de huzurevleri içerisinde huzur görevini düstur edinmiş bir kurum olarak her gün yaşlılarımızın günü her gün anneler günü her gün Babalar Günü.